در جواب به نوشته امید حیدری در بخش نظرات وبلاگ خودم:

آقا امید من هر وقت سری به وبلاگ می زنم باید جواب شما رو بدم و هدفی را که بخاطرش وبلاگم رو باز می کنم کلا فراموش می کنم. اولا خیلی ممنون از اظهار لطف جنابعالی درباره کنکور، ولی من امسال بطور آزمایشی شرکت کرده ام و انتظار زیادی ندارم. شما کدام مدرک مستدل را برای من رو کرده اید که نشان از اثبات حرف های پوچتان درباره مؤسسه مسکن داشته باشد، من هروقت چیزی می نویسم از عنوان (به نظر من) استفاده می کنم و این بیانگر نظر شخصی من است ولی اگر در موردی به یقین برسم حرفم را تمام و کمال می زنم ولی جنابعالی نظرات شخصی خود را بدون ادله، فریاد عدالت تلقی می کنید در صورتی که نظر هر شخصی برای خودش محترم است ولی ممکن است برای جمع ارزشی نداشته باشد. درباره آقای خرمی هم باید بگویم که ما از قصد و نیت هیچ کسی آگاه نیستیم و اگر شما نیت ایشان را می دانید شاید غیب گو باشید و اگر گرفتن پست و مسئولیت از احمدی نژاد غنیمت گنجی است آیا خود رئیس جمهور این غنیمت بس گرانبها و به حق را بوسیله مردم بدست نیاورده اند؟ شما نظرات شخصی خود را طرفداری از حق و حقیقت و عدالتخواهی می دانید و در صدد قالب کردن این تفکرات به دیگران هستید اما مگر مردم خود درک ندارند که حق و باطل را از هم تشخیص دهند؟ شما اگر می خواهید از موضع قدرت وارد شوید که بحثی جداگانه دارد، باید خدمتتان عرض کنم: مگسی کجا تواند که بافکند عقابی؟

به اخبار گوش می دادم رئیس محترم قوه قضائیه گفته بودند: با هرگونه شب نامه و نوشته بی نام و نشانی ... باید برخورد شود. شما هم به اصطلاح فعالان ستاد انتخاباتی دکتر احمدی نژاد هستید، ولی مگر می شود اعضاء بدون هماهنگی رئیس ستاد دست به اقدامی بزنند؟ مگر این ستاد رئیس نداشته؟ جنابعالی که آقای خرمی را قبول نداری، پس شما هم از این قائده (نوشته بی نام و نشان) پیروی می کنید و بصورت سرخود و بدون اطلاع آقای خرمی اقدام به چاپ ویژه نامه فریاد عدالت می کنید. به نتیجه این عملتان کاری ندارم و شما را به گذشت زمان دعوت می کنم و امیدوارم بهتر بیاندیشید و تصمیم عاقلانه تری بگیرید.

این هفته به علت دوری از استان بوشهر و نشریاتش، هفته آرامی برایم بود و دیگر در فکر کوبیدن مطالب حسین آقا نبودم.